De Balinese traditionele dans en muziek zijn nog steeds zeer aanwezig en functioneel in Bali. Ze worden zowel opgevoerd in tempels om goden te verwelkomen als op een huwelijk of receptie om de gasten te vermaken.

Zowel dans als muziek worden doorgegeven van ouders aan kinderen, georganiseerd in dorpen of in muziek- en dansscholen of bestudeerd op het conservatorium. Dit spectrum zorgt voor een rijke en levendige cultuur waarin zowel klassieke stukken als nieuwe choreografieën en muziekcreaties tot stand komen die worden opgevoerd en gewaardeerd door jong en oud.

In tegenstelling tot de Westerse klassieke dans die zich quasi zwevend van de aarde wil losmaken, schiet de Balinese dans wortel in de aarde om van daaruit te groeien. Hoe gratievol het er ook mag uitzien, deze danskunst vergt een enorme fysieke inspanning. Hoe minder die zichtbaar is hoe bekwamer de danser.

De dynamische muziek, de expressieve dans, de kleurrijke kostumes, het grimeren en de maskers zijn stuk voor stuk elementen die een evenwaardige bijdrage leveren tot het “Gesamkunstwerk”. 

Balinese dans drukt het onderwerp niet figuratief uit, maar beoogt de innerlijke waarden van het gegeven in danstaal weer te geven. De dans evoceert bijvoorbeeld niet alleen de schoonheid van de paradijsvogel in Cendrawasih, maar  ontwikkelt tegelijk die innerlijke waarde bij danser en toeschouwer.

Men zal zich dan ook zoveel mogelijk in volledig vooraanzicht tijdens de dans vertonen, het vooraanzicht als uiterlijk symbool van een innerlijke realiteit. Een kenmerk van de Balinese dans dat vergelijkbaar is met Egyptische afbeeldingen.

Photo by @wardjansenphoto